برای مشکلات روحی و روانی از چه کسی کمک بگیرم؟
روانپزشکی و
روانشناسی تخصص هایی هستند که همپوشانی دارند. متخصصان هر دو رشته در زمینه سلامت روان تخصص دارند. تخصص روانپزشکان و روانشناسان حالات روحی و روانی و شیوه ای است که بر رفتار و سلامت فرد تاثیر می گذارد. آنها اغلب با یکدیگر برای جلوگیری، تشخیص و درمان بیماری های روحی کار می کنند. و هر دوی روانپزشک و روانشناس متعهد به کمک به افراد برای حفظ سلامت روان خود هستند.
اما بین روانپزشکی و روانشناسی تفاوت هایی وجود دارد. و گاهی اوقات این تفاوت ها افراد را، مخصوصا زمانی که به دنبال کمک هستند گیج می کنند. این موضوع که روانپزشکان و روانشناسان تنها متخصصان بهداشت روان نیستند که می توانید از میان آنها انتخاب کنید، موضوع را کمی گیج کننده تر هم می کند چرا که مشاوران سلامت روان، مددکاران اجتماعی، پرستاران و دیگر افرادی که با مسائل سلامت روان درگیر هستند نیز برای کمک به شما وجود دارند. و اگر شما رویکردهای چندگانه ی درمان را در نظر بگیرید، از مشاوره تا انواع مختلف روان درمانی، به نظر می رسد که سیستم سلامت روان دارای پیچ و خم هایی است که گاه به نطر میرسد بدون بهره گیری از راهنمایی درست به سختی می توان از میان آن مسیریابی کرد.
اما در اینجا راهنمایی وجود دارد که می توانید از آن برای کمک به یافتن مسیر خود از این پیچ و خم استفاده کنید.
مسائل مربوط به سلامت روان، به ویژه اگر مزمن(مداوم یا با وقوع مکرر) باشد، می تواند ناتوان کننده باشد. بدن شما می تواند به صورت فیزیکی به افسردگی یا اضطراب پاسخ دهد که بسیار شبیه به بیماری جسمی است. و گاهی اوقات دلیل بیماری جسمی فرد می تواند مشکلات روانی باشد. بنابراین زمانی که فکر می کنید دچار مشکل روانی شده اید، اولین فردی که به وی مراجعه می کنید پزشک عمومی شما است.
پزشک شما در مورد علائم و مدت زمان بروز علائم و پایداری آن ها از شما سوالاتی می کند. پزشک شما را برای مشکلات فیزیکی که می توانند علائم مربوطه را ایجاد کنند، معاینه کرده و به شما در تصمیم گیری در مورد متخصص سلامت روان و نوع درمان مناسب یاری می رساند.
پزشک شما ممکن است شما را به یکی از متخصصان سلامت روان زیر رجوع دهد:
روانپزشک. روانپزشک پزشکی است که در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری روانی تخصص گرفته است. آموزش روانپزشکی با چهار الی هشت سال دوره پزشکی عمومی ( در کشورهای مختلف) شروع می شود که به دنبال آن فرد با گدراندن دوره سه الی شش سال آموزش تخصصی به عنوان یک روانپزشک در نظر گرفته می شود. یک روانپزشک آموزش هایی می بیند تا مشکلات سلامت روانی را از دیگر مشکلات پزشکی که می تواند باعث بروز علائم روانپزشکی شود، تمیز دهد. روانپزشکان همچنین تأثیرات بیماری روانی را روی دیگر شرایط جسمانی (مانند مشکلات قلب یا فشار خون بالا) و اثرات داروها بر روی بدن (مانند وزن، قند خون، فشار خون، خواب و عملکرد کلیه یا کبد) را کنترل می کنند.
به عنوان یک پزشک، روانپزشک مجاز به نوشتن نسخه دارویی است. بسیاری از اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلال ADHD یا اختلال دوقطبی می توانند به طور موثر با داروهای خاص درمان شوند. اگر با یک روانپزشک کار می کنید، بسیاری از درمان ها ممکن است روی مدیریت دارو تمرکز کنند. گاهی اوقات دارو به تنهایی برای درمان بیماری روانی کافی است. گاهی اوقات ترکیبی از دارو و روان درمانی یا مشاوره مورد نیاز است. اگر این چنین باشد، روانپزشک ممکن است روان درمانی را نیز شخصا ارائه دهد و یا ممکن است شما را به یک مشاور یا سایر متخصصان بهداشت روانی ارجاع دهد. روانپزشکان در خلال دوره آموزشی تخصصی خود برای انجام انواع روان درمانی آموزش نظری و عملی میبینند.
روانشناس. یک روانشناس در رشته روانشناسی که مطالعه روان و رفتار میباشد آموزش دیده است. روانشناس در زمان تحصیل خود ارزیابی و درمان شیوه عملکرد روانی و عاطفی را آموزش می بیند. پس از فارغ التحصیلی، روانشناس بالینی یک دوره کارآموزی را که دو تا سه سال طول می کشد انجام می دهد و آموزش های بیشتری در زمینه روش های رواندرمانی، نظریه روانشناختی و درمان رفتاری می بیند.
روانشناسان مجاز واجد شرایط مشاوره و روان درمانی و انجام تست های روانسنجی هستند. هرچند که روانشناسان پزشک نیستند. این موضوع بدین معنی است که روانشناسان نمی توانند دارو و روش های پزشکی را تجویز کنند. بسیاری از روانشناسان با همکاری روانپزشکان به صورت گروهی کار می کنند و وظیفه مداخلات روانشناختی را به عهده دارند.
مشاور بهداشت روانی مجاز. یک مشاور روانشناختی، متخصص سلامت روانی است که دارای مدرک در رشته روانپزشکی, روانشناسی، مشاوره و یا زمینه مرتبط است. به منظور کسب مجوز، مشاور حرفه ای پس از فارغ التحصیلی نیاز به دو سال تجربه کاری با متخصصان سلامت روان است. یک مشاور روانشناختی واجد شرایط ارزیابی و درمان مشکلات روانی با ارائه مشاوره یا روان درمانی است.
مددکار اجتماعی بالینی. یک مددکار اجتماعی بالینی دارای حداقل مدرک در رشته مددکاری اجتماعی است تا قادر به ارزیابی و درمان بیماری های روانی باشد. علاوه بر ارایه آموزش، مددکاران اجتماعی می توانند مدیریت موارد و برنامه ریزی های ترخیص بیمار را به عنوان مدافع بیماران و خانواده آن ها نیز ارائه دهند.
روان پرستار. برخی از پرستاران آموزش های ویژه ای در زمینه ارائه خدمات بهداشت روان داشته اند. بسته به سطح آموزش و صدور گواهینامه آنها می توانند بیماران را برای بیماری های روانی ارزیابی کنند و برخی آموزشهای روانی را ارائه دهند. این پرستاران همچنین دارای مجوز ارایه بر داروها به بیماران تحت نظارت یک پزشک هستند. پرستاران همچنین خدمات مدیریت موارد را ارائه می دهند و به عنوان حامی بیمار عمل می کنند.
تفاوت بین مشاوره و روان درمانی
اگر چه اصطلاحات مشاوره و روان درمانی اغلب به جای هم استفاده می شود، بین روان درمانی و مشاوره روانشناسی تفاوت هایی وجود دارد. مشاوره بر روی مسائل خاصی متمرکز است و برای کمک به فرد برای حل یک مشکل خاص مانند اعتیاد یا مدیریت استرس طراحی شده است. تمرکز ممکن است بر حل مسئله یا یادگیری تکنیک های خاص مانند جرات ورزی برای مقابله یا اجتناب از مشکل باشد. مشاوره همچنین معمولا کوتاه تر از روان درمان است.
روان درمانی طولانی تر از مشاوره است و در گستره وسیعی از موضوعات تمرکز دارد. اصل اساسی این است که الگوهای ذهنی و رفتاری فرد بر رفتار افراد با جهان تاثیر می گذارد. بسته به نوع خاصی از روان درمانی که مورد استفاده قرار می گیرد، هدف این است که به افراد کمک کنیم تا بتوانند استرس خود را بطور موثر مدیریت کرده، الگوهای رفتار خود را که ممکن است مانع دستیابی به اهداف شخصی شوند را درک کنند، روابط رضایت بخش تر داشته باشند، و در شرایط استرس زا تفکر و احساساتشان را بهتر تنظیم کنند. اگر فرد مبتلا به بیماری روانی مثل افسردگی، اختلال شخصیت، یا اختلال اضطراب باشد، روان درمانی همچنین بر روش هایی که بیماری بر زندگی روزانه وی تأثیر می گذارد نیز تمرکز می کنند و بر چگونگی شناخت بیماری و مدیریت علائم آن و دنبال کردن توصیه های پزشکی تمرکز می کند.
درباره این سایت